Im starsze dziecko, tym trudniej rodzicom przekonać je o słuszności swoich poglądów. Dzieci coraz częściej zaczynają wyrażać własne zdanie, próbują forsować własne poglądy i przekonania, które nie koniecznie zgadzają się z naszymi. Niejednokrotnie dochodzi do konfliktów, nieporozumień oraz narzekań dzieci na „niewyrozumiałych” rodziców. Ale czy tak musi być? Czy istnieją rozwiązania które pozwolą pogodzić oczekiwania rodziców z potrzebami dzieci? Czy istnieje szansa na porozumienie między rodzicami a dziećmi? Takie porozumienie jest możliwe. Należy tylko przestrzegać kilku zasad i wdrażać je w codzienne życie.
- Naucz się słuchać
Jeśli dziecko chce Ci o czymś powiedzieć, porozmawiać z Tobą – potraktuj rozmowę poważnie. Poświęć mu odpowiednią ilość czasu. Cierpliwie i z rzeczywistym zainteresowaniem wysłuchaj jego problemów, przedyskutuj. Nie „wpuszczaj jednym uchem, a wypuszczaj drugim” tego co mówi.
- Bądź gotów do udzielenia pomocy
Pod żadnym pozorem nie zostawiaj dziecka samego z jego problemami. Jeśli nawet zachowało się nagannie, zrobiło coś niewłaściwego – bądź z nim, a nie przeciw niemu. Pamiętaj, że przyjaciela poznaje się w biedzie, a dziecko powinno wiedzieć, że zawsze może na Ciebie liczyć. Jeśli nie będziesz wiedział/a jak mu pomóc zawsze możesz skorzystać z porady specjalisty – np. psychologa czy pedagoga.
- Bądź szczery
Masz prawo jako rodzic powiedzieć otwarcie , że nie podoba Ci się coś w zachowaniu dziecka. Pamiętaj aby mówić do dziecka, a nie o nim, np. Nie zrobiłeś/aś tego o co Cię prosiłem/am, ale nigdy „Co ja mam z tym dzieciakiem”. Nie wstydź się swojej miłości do dziecka i sposobów jej okazywania, nie ukrywaj swoich oczekiwań wobec niego. Nie udawaj też niczego.
- Bądź cierpliwy
Jeżeli masz przeprowadzić z dzieckiem rozmowę o czymś, z czego nie jesteś zadowolony i zdajesz sobie sprawę, że rozmowa ta może być dla dziecka nieprzyjemna – opanuj swój gniew przed rozpoczęciem rozmowy. Złość i towarzyszące jej emocje zazwyczaj uniemożliwiają porozumienie.
- Bądź elastyczny
Staraj się skoncentrować na bieżących trudnościach i problemach dziecka. Nie „wyciągaj” żalów i nie przypominaj sytuacji z przeszłości. Nie przypominaj jak często Cię zawiodło. Rozmawiaj z dzieckiem uwzględniając jego stan psychiczny i to , czy czuje się winne czy nie.
- Nie bądź strona atakującą
Nie krzycz, nie złość się, nie występuj w roli „siły”. Unikaj złośliwości, nie ubliżaj i nie obrażaj dziecka. Ma ono poczuć się jak partner w rozmowie, z takim samym prawem wypowiadania się, wyrażania swoich argumentów, jakie masz Ty.
- Wypowiadaj się jednoznacznie i zdecydowanie
Werbalizuj myśli tak, aby dziecko mogło zrozumieć, czego od niego oczekujesz. Twoje wypowiedzi powinny być na tyle jasne, aby dziecko nie musiało się zastanawiać , „co on chciał przez to powiedzieć”. Jeśli prosi o wyjaśnienie czegoś, uczyń to, ale ze spokojem i nie wykorzystuj tego do krytyki i narzucania mu „lepszej”, bo wymyślonej przez Ciebie, koncepcji.
- Nie bądź „zrzędą”
Nie ubolewaj nad swym dzieckiem, nie powtarzaj notorycznie swoich negatywnych opinii na jego temat, nie narzekaj ciągle i nie podkreślaj przy każdej nadarzającej się okazji, że Ty w jego wieku byłeś znacznie lepszy, bardziej zdyscyplinowany, nauczony pokory itp.. itd. Pamiętaj, że zrzędzenie jest monologiem, a istotą porozumiewania się – dialog.
- Akceptuj swoje dziecko
Na każdym kroku daj mu odczuć, że jest Ci bardzo bliskie, że akceptujesz i przyjmujesz je takim, jakim jest, mimo że nie zawsze podobają Ci się jego zachowania i postawy.
- Rozmawiaj ze swoim dzieckiem
Pamiętaj, że rozmowa jest najlepszym sposobem rozwiązywania problemów, wyjaśnienia nieporozumień, które powstały między Tobą, a dzieckiem. Nie noś w sobie tego, co Cię dręczy, ale postaraj się wyjaśnić wszystko jak najszybciej, nie „odwlekaj” w nieskończoność rozmowy. Pamiętaj, że milczenie niczego nie rozwiązuje.
Warto zapoznać się z tymi zasadami, przemyśleć je i wdrożyć w życie. Warto też pokazać je własnemu dziecku. A gdy nić porozumienia zacznie się rwać należy przypomnieć je sobie. Bowiem obowiązują one obie strony, chociaż nie zawsze w tym samym stopniu
Opracowanie: pedagog – mgr A. Supera
Do opracowania artykułu wykorzystano zasoby Internetu oraz informacje ze szkolenia.